❤ تو را خاطر فراموش •••

درباره تاریخ و روز تولدم بین علما (مامان و بابای عزیزم) اختلاف افتاده

 

بابام میگه دقیقا 20 روز از تاریخ مندرج در شناسنامم کوچیکترم.

مامانم میگه دقیقا20 مهر به دنیا اومدم

کم کم دارم دچار بحران هویت میشم

تا رسیدن علما به اشتراک نظر تاریخ تولد من یوم الشک هست

 

 منبع این اختلاف نظر، اونجایی هست که من برای تولد هیچ عجله ای نداشتم یا شاید هم اینده نگری نکردم و ماه مهر به دنیا اومدم. پدر مدبر و اینده نگر من برای اینکه  یک سال از مدرسه عقب نمونم

(به خاطر همون چند روز دیرتر به دنیا اومدن) شناسناممو از خودم بزرگتر میگیره.

حالا بماند که ملت میرن خدا تومن پول میدن تا صغر سن بگیرن

خلاصه حالا خودشون هم نمیدونن روز تولد من کی هست. یعنی میدونن اما با اندکی تفاوت

اصلا همینجوری محبت میچکه ازشون

 

 

این تولد برام یه جورایی خاص حساب میشه و میخوام روز تولدم درخت بکارم ولی با این تفاسیر فکر نکنم بشه

 

 

 

    دیروز نه، روز قبلش تولد شناسنامه ایم بود      

 

 

و نسیم هم پر...

از اول تابستون مریم پر، حمیده پر

و دیشب نسیم هم پر...

بالاخره نسیم هم رفت خونه بخت.دیشب مراسم عقدش بود. من و مامان هم رفتیم.بماند که اول مجلس سر یه موضوعی اعصابم به هم ریخت ولی در کل مجلس شادی بود. مامان بزرگا دایره (دف) میزدن و میخوندن . گاهی هم میرقصیدن که خیلی دیدنی بود

خواهر دوماد که دختر خاله عروس بود یه سوتی داد به درازای تاریخ. وقتی حاج اقا خطبه عقد رو برای بار سوم خوند خواهر دوماد گفت: عروس زیر لفظی میخواد. فک کنم یادش نبوده که فعلا خواهر دوماده، نه دختر خاله عروس. وقتی فهمید چی گفته قیافش دیدنی بود  . جالبی ماجرا اینجا بود که خونواده داماد زیر لفظی تهیه نکرده بودند. ولی این دوست ما خانومی کرد و بله رو گفت...  

 

  ارزو میکنم که همیشه مثل اولین روز زندگی جدیدش، زندگی کنه...

 

  ارزو میکنم که همیشه حرف همو بفهمن و به عقایدهم احترام بزارن...

 

 

 

اخرای تابستونه و مامانم تصمیم داره تا پایان تعطیلات بافت قالی رو تموم کنه منم سعی میکنم تا جایی که امکان داره کمکشون کنم. پس اگه دیر به دیر، به وبلاگ دوستان سر میزنم عذرخواهم 

اینم چند تا عکس از قالی های دست باف خودمون 

 

این طرح خشتی هست

 

 

اینم طرح مزرعه، که خودم شخصا عاشقشم

 

 

ایام به کام و شاد باشین    

 

 

هنــــــوز تا نــــــبـودنــــــت فـاصلـــــه است ♣

یکی بود یکی نبود  ، همه بودن، خدا نبود 

 یه پسر جوون، تو یه محله قشنگ زندگی میکرد. این پسر خیلی خوب، اقا، نجیب، سربراه و مهربون بود

تو محله بهترین بود. سرش به کار خودش بود. هیچ کی ازش بدی ندید. با همه مهربون بود.

اما نشد ... نشد که خوب بمونه... که سربراه بمونه... که ادامه بده

   دیپلشو گرفت اما دانشگاه قبول نشد پس رفت سربازی

چند بار برای نظام و سپاه ثبت نام کرد. همه چیش حل شد برای استخدام. اما تو تحقیقات محلی رد شد. چرا؟؟؟ چون خونوادش، قدیما سابقه دار بودند. زندان، قاچاق مواد مخدر...

نا امید شد. بی خیال شغل دولتی... بیخیال یه زندگی ساده و سالم.

با کسایی دوست شد که دنیاشون با دنیاش فرق داشت... که کارشون خلاف بود. بعد یه مدت شد مثل همونا زد تو کار خلاف. شد قاچاق چی مواد

بعد از چند تا کار، تونست ماشین بخره و پولی ذخیره کنه. دوستای خوبش گفتند بسه دیگه، ول کن این کثافت کاریا رو، از نو شروع کن، از نو بساز

اما اون گفت فقط همین یه بار، کار اخرمه... قول میدم و واقعا هم شد کار اخرش

 ... گرم کریستال شد کار اخرش

اصل کاری های ماجرا کشیدن کنار و این جوون موند و کریستال هایی که از خودش نبود. همه ازاد شدند و اون موند تو زندان، منتظر حکمش... حکم اعدام

و این داستان تا صدور حکم ادامه دارد ...

 

 

 خدایا یه روزی یکی بهم گفت ناامیدی از رحمت خدا یعنی کفر

  خدایا اگه بقیه نخواستن و نذاشتن که خوب بمونه تو بخواه بمونه و خوب شه... فقط همین

 

تا یه مدت این پست، اخرین پسته... ممنونم از همه

یادداشتی برای فرشته ها ♔

قلم و کاغذ  در دست، در پی یافتن کلماتی برای نوشتن، سرگردانم. گویی کلمات از ذهنم فراری اند ...

به گوشه ای دنج میروم تا تمرکز کنم. تمرکز، برای چیدن مقدمه ای درخور اصل مطلب.

ولی ناکام تر از قبل تصمیم میگیرم بی درنگ به اصل سخن بپردازم

در یک جمله میگویم... دختر سرزمینم روزت مبارک 

 

 

دو ساعت پیش بعد از اینکه خواهر عزیزم به عنوان اولین نفر روز دختر رو بهم تبریک گفت، تازه متوجه شدم فردا روز دختره... پس تصمیم گرفتم یه پست به مناسبت این روز فرخنده بذارم. اما هر چی سعی کردم روی کاغذ، کلماتو کنار هم بچینم نشد.

فقط یک چیز

دخترا قدر این روز رو بدونین شاید این اخرین سالی باشه که این روز رو دیگران بهتون تبریک میگن 

 

دل نوشته

دست دو فرشته زندگیم رو میبوسم... خودم فدای تک تک لحظه های حضورشون

خدایا نیار اون روزی رو که محبت پدر و مادرم بشه وظیفه... آمین

 

 

 

 

تاریخ در حال تکرار است!!!

چند شب پیش اخبار 20:30 یه خبر پخش کرد مربوط به پل قفل ها در پاریس، که مردم میرن قفل میبندن به پل و کلیدشو میندازن تو رود سن تا ارزوشون براورده بشه. البته اون چیزی که من تو نت خوندم این بود که برای جاودانگی عشقشون این کار رو انجام میدن.

بعد از پخش این خبر یه بحثی تو خونواده مبنی بر خرافه پرستی مردم پیش اومد به این شرح...

من: اخه چرا مردم فکر نمیکنن. خرافه پرستی تا کجا؟؟؟ باز خدا رو شکر تو ایران این مورد کمتر دیده میشه.

داداش: اره والا... فقط من شنیدم تو یکی از شهرای ایران یه امامزاده هست به اسم امامزاده قلقلی که مردم میرن از روی پله ها خودشون رو قل میدن پایین تا حاجتشون براورده شه... فقط لازمه یکی یه قفل ببنده به سی و سه پل اونوقت میفهمی ایرانیا خرافه پرستند یانه؟؟؟ سر یه ماه پل ریزش میکنه.

من: اره خوب... راست میگی. مثلا مزار ابلو خودمون. حالا واقعا اینا حاجت هم میگیرن

بابا: خوب معلومه نه... مثلا مردم زمان قدیم بت میپرستیدن بت ها حاجتاشونو براورده میکردن

مامان: ادم حتی اگه به یه تیکه سنگ هم با تمام وجود اعتقاد داشته باشه حاجتشو ازش میگیره.

این حرف مامانم پایان بحث شد. الان که با خودم فکر میکنم میبینم واقعا حرف مامانم درسته... شاید این مورد به خاطر قانون جاذبه باشه.

گاهی ما ادما اونقد تو بعضی چیزای غیر عقلانی غرق میشیم که یادمون میره اصل کاری رو

یادمون میره تا خدا نخواد یه برگ هم زمین نمی افته

یادمون میره ائمه فقط واسطن نه خود خدا

 

حواسمون باشه که تاریخ داره تکرار میشه...

که داریم برمیگردیم به عصر جاهلیت... به زمان خاموشی عقل، زمان مرگ تفکر

 

امامزاده قلقلی: (نوشته ی نت) امامزاده حنفیه یا قل‌قلی را در راه قزوین - گیلان می‌توان یافت، در 15 کیلومتری شهر «لوشان» و در روستای مرتفع «بیورزن». آرامگاه این امامزاده را در ارتفاع 1045 متری ساخته‌اند.

مزار ابلو: تو این مزار یه درخت خشکیده هست که فقط دو تا شاخه داره  مثل هفت  و پهلوش یه سنگه. روی سنگ دو تا فرورفتگی هست یکی برای انگشت شصت یکی هم برای چهار انگشت دیگه  که بشه سنگ رو با یه دست بردارن  .میگن هر کس بتونه این سنگ رو با یک دست بلند کنه و از وسط شاخه های درخت بندازه اون سمت درخت حاجتش براورده میشه.